Nowe oblicze fotografii: bezlusterkowiec Lumix G5

Długo zastanawiałam się jak ugryźć ten post. Hexxana zmobilizowała mnie do niego, wiem że temat jest odległy od tematyki bloga...ale bez aparatu nie byłoby mnie tutaj, nie ma co ukrywać;)
Nie będzie o lustrzankach, które ma co trzecia osoba w swoim domu, poruszę dziś temat bezlusterkowca, czyli sprzęt, który odkrył we mnie inne możliwości fotografii.


Temat jest dość trudny, ale z drugiej strony przyjemny, o pasjach pisze się dużo łatwiej, prawda? ;)
Fotografią zaczęłam się interesować 7lat temu, magazynując przy tym sterty gazet.
Swoją pasję określiłabym jako fotografowanie myśli, tego co widzę i co mnie otacza. To nie tylko zatrzymanie chwil, emocji i wspomnień związanych ze zdjęciem. To coś więcej - tworzenie świata klatka po klatce. Tak jak osobisty terminarz ukazuje jak planujemy dzień, tak fotografia bez słów przedstawia nasze życie. Pokazuje je jakim jest.

Fotografię odbieram jako przekaz, tego wszystkiego co czuję, gdy na coś patrzę, tak aby inni ludzie oglądając moje fotografie mogli chociaż w jednej dziesiątej odczuć to co zatrzymałam naciskając spust migawki.

Co się stało, że wchodząc do salonu Nikona zrezygnowałam z lustra na rzecz bezlusterkowca?

Dlaczego dałam się tak zbałamucić, ze byłam w stanie odejść od marzenia posiadania lustrzanki?

Czym się kierowałam kupując nowy sprzęt?
Zrozumiesz mój wybór, czytając tekst do końca.

Wchodząc do salonu Nikona, nie pomyślałabym nigdy, ze panowie z zawodu i pasji do fotografii będą w stanie przedstawić na tyle racjonalnych argumentów na rzecz bezlusterkowca.

Trzymając w jednej ręce wymarzonego Nikona D90, a w drugiej Lumixa G5 postawiono mi jedno, bardzo ważne pytanie przed zakupem: do czego potrzebuję aparatu?

Chwilowa dezorientacja i szybka odpowiedź: na wakacje, przyjęcia i w codziennym życiu (czyt. gotowanie, blogowanie, realizacja projektów wnętrz i ogrodów) oraz do nagrywania filmów – i tutaj zaczął się problem, D90 leży i kwiczy w temacie filmów, a D3200 nie leżał mi w dłoni, operacja kciukiem menu okazała się mało przyjemna. D5100 wizualnie i gabarytowo przypominał zabawkę, bez urazy ale niepewnie mi to leżało w dłoni. Pobawiłam się chwilę modelem i dałam głos panom.

Uświadomiono mi, że 90% nabywców lustrzanek używa ich do innych celów, niż są wymagane. To oczywiste, że taki sprzęt nadaję się np. dla fotografa ślubnego czy fotoreportera. To oni potrzebują profesjonalnego sprzętu i taki zakupują, za kilka-kilkanaście tysięcy. Czy ja własnie tego potrzebowałam?
Otóż nie, utarło się w naszym społeczeństwie, że dobry aparat fotograficzny to lustrzanka. Im większa, tym lepsza, a im dłuższą "lufę" ma przed sobą fotograf, tym bardziej jest poważany. Przyzwyczailiśmy się do takiego stereotypu, a wiadomo jak silne są przyzwyczajenia.

Jeśli jednak nie zależy Ci na dizajnerskim sprzęcie z którego połowy funkcji nie będziesz potrafił korzystać dopuść tą myśl i zainteresuj się bezlusterkowcem. Twoje spojrzenie nabierze innego wymiaru, a słowa znajomych na widok Twoich zdjęć obalą stereotyp, którym najprawdopodobniej kierowałeś się, wybierając lustrzankę - profesjonalny = lepszy sprzęt.
Mi otworzono oczy w ostatnim momencie, za co jestem dozgonnie wdzięczna.

Obecny rynek sprzętu fotograficznego jest dość specyficzny – obok aparatów kompaktowych oraz lustrzanek swoją niszę zdobywają konstrukcje bezlusterkowe.
Spójrzcie na zdjęcie poniżej, które ukazuję różnicę miedzy aparatem zawierającym lustro, a tym z systemem bezlusterkowym.




Słownie sytuacja przedstawia się następująco; Bezlusterkowiec to tak zwane aparaty cyfrowe z wymienną optyką, które zostały pozbawione komory lustra i całej związanej z tym mechaniki, stały się lekkie i poręczne, dzięki czemu zrewolucjonizowały fotografię, robiąc przy tym nie małe zamieszanie.

W 2008 nastała rewolucja. Innowacyjne modele zaczęły wprowadzać dwie marki Olimpus i Panasonic, przedstawiły teoretyczne założenia nowego systemu o nazwie Micro Four Thirds. Ten mały przełom ze strony Panasonica zaowocował pierwszym modelem DMC-G1. Mój G5 jest kontynuacją tejże serii.
Apart ten nalezy do systemy MFT, który łączy w sobie inteligencje jaką wymagamy od nowoczesnej cyfrówki, a dzięki braku elementów takich jak lustro i wizjer optyczny z pryzmatem, stał się bardzo lekką, małą i przyjemną propozycją specyficznego sprzętu fotograficznego.


Równo 3 miesiące temu kupiłam nowy sprzęt Lumix G5 firmy Panasonic, to adekwatny czas, abym mogła coś więcej o nim powiedzieć. Biorąc pod uwagę fakt zakupu go 250km od domu, 2dni przed wyjazdem do Chorwacji bądź Maroko (tak, to również były decyzje podejmowane pod wpływem chwili) z zamiarem powrotu z pięknymi zdjęciami, wybór aparatu był bardzo trudny ze względu na dodatkowe koszty przed wyjazdem, jak i oczekiwania związane z nowym sprzętem.

Głównym aspektem, którym kierowałam się przy zakupie sprzętu była jego ergonomia. Nie ukrywam, że musiał to być sprzęt, który leży dobrze w dłoni w pozycji pionowej jak i poziomej. Który nie nadwyręża mojego barku swoimi kilogramami, a w ciepłych krajach nie zniechęci mnie do robienia zdjęć poprzez dźwiganie go ze sobą – chyba, że jak to panowie z Nikona się śmiali znajdę sobie tragarza ;). Lumix G5 jest idealnym kompromisem, swoim wyglądem wizualnie przypomina klastyczne modele DSLR, dzięki czemu G5 ma charakterystyczną budowę korpusu, spust wysunięty do przodu i głęboki grip, sprawia wrażenie „małej lustrzanki”, gdyż wszystko to zostało pomniejszone, zamykając wagę aparatu z baterią i obiektywem w 400gramach. Dodatkowym atutem jest inteligenty automatyczny system. Nie ukrywajmy, często prosimy kogoś o zrobienie zdjęć, nie każdy ma takie pasje jak my i w tym przypadku ta funkcja spada nam z nieba. Kiedy rozpoczęliśmy pierwszy dzień wakacji w Chorwacji przyznaje, że początkowo lecieliśmy na trybie IA+ z powodu prostego - zdjęcia wychodziły genialne, my mogliśmy cieszyć się niesamowitymi fotografiami, nie tracąc przy tym energii i sił. Aparat okazał się strzałem w dziesiątkę i nie żałuję zakupu. To ten typ, kiedy nie masz sił myśleć, on pomyśli za Ciebie ;) A fotografia ma to do siebie, że dobry sprzęt to podstawa, liczy się Twoja wizja. Lumix G5 jest dedykowany dla amatorów fotografii zaawansowanej i ja się w tym odnajduję doskonale. Szybkość AF, ostrość strojona palcem na LCD nawet patrząc w wizjer - bezcenne!

Jest jeszcze jeden dla mnie wielki plus, zdjęcia w scenerii nocnej wychodzą tak samo dobrze jak z lampą błyskową i co mi się podoba - lampa sama się nie uruchamia jeżeli my nie włączymy jej ręcznie, dla mnie to bardzo cenny krok ze strony Lumixa.

Odwołując się do książki jaką otrzymałam przy zakupię G5 cytuję dane techniczne dla formalności:
[…]Panasonic Lumix G5 bazuje na 16-megapikselowej matrycy formatu Mikro Cztery Trzecie oraz procesorze obrazu Venus Engine VII FHD. Współpraca tych dwóch elementów zaowocowała m.in. zakresem czułości od 160 do 12800 ISO z niskimi szumami nawet przy słabym oświetleniu. Ponadto, producent zwraca uwage na szybki układ autofocusu - Light Speed AF - który ma precyzyjnie ostrzyć niezależnie od warunków. Otrzymujemy tu szeroki wybór trybów AF, w tym wielopolowe ustawianie ostrości, rozpoznawanie twarzy czy śledzenie AF.
Aparat oferuje również tryb seryjny na poziomie sześciu klatek na sekundę przy pełnej rozdzielczości (do dziewięciu zdjęć w serii w formacie RAW) i aż do 20 klatek, gdy zmniejszymy rozmiar zdjęcia.
Bezlusterkowiec jest w stanie rejestrować wideo w jakości Full HD (1920 x 1080, 50p) z dźwiękiem stereofonicznym, zapewniając możliwość zapisywania w formacie AVCHD Progressive lub MP4. Do dyspozycji mamy długie czasy nagrywania, szybki dostęp do elementów sterujących oraz całą paletę obiektywów 4/3[…]
W kadrowaniu pomagają wizjer elektroniczny oraz trzycalowy, uchylny, dotykowy monitor LCD o rozdzielczości 920 tysięcy punktów. Zalety panelu dotykowego przy tzw. "fotografii dotykowej" są spore - możemy m.in. błyskawicznie określić punkt ostrzenia poprzez wskazanie palcem danego elementu na zdjęciu. EVF (wizjer elektroniczny), pokrywający sto procent kadru, pozwoli z kolei na fotografowanie w bardziej klasycznej postaci, z aparatem bezpośrednio przy oku. Jego rozdzielczość wynosi 1.4 miliona punktów.

Zdjęcia możecie powiększyć klikając na nie.

Kto w takim razie, powinien się zainteresować bezlusterkowcem? Na pewno osoby, które cenią sobie jakość zdjęć oferowaną przez sprzęt o lekkich gabarytach. Osoby, dla których nie liczy się wizjer optyczny, a szczęście potrafią dostrzec przez wizjer elektroniczny, który tak bardzo jest lubiany w cyfrowych lustrzankach. Ale najważniejsze jest jedno - bezlusterkowce dają ten komfort jaki żaden sprzęt nie jest w stanie połączyć.  Mianowicie, wykonywanie zdjęć staje się przyjemne niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdujemy, w moim Lumixie możliwości wyłączenia dźwięku migawki pozwala na bezszelestne fotografowanie. Koniec z krępowaniem ludzi na widok aparatu, odbijającego się echa na komunii w kościele. Bezlusterkowca mogę zabrać wszędzie ze sobą, gwarantuje mi dyskrecje, silniczek jest bardzo cichy. Nie targam też ze sobą ciężkiego majdanu, co podczas tegorocznych wakacji wyszło czarno na białym. Dodatkowym, niepodważalnym atutem jest obrotowy ekran LCD, wreszcie przysłowiowe zdjęcia z "rąsi" we dwoje nie wyglądają kiczowato. Szybko zorientowałam się, że oferta optyki do aparatów bezlusterkowych jest bardzo bogata. Na szczęście system 4/3 wykorzystuję również Olympus, co daje sztab 27 sygnowanych obiektywów. W obrębie systemu znaleźć można szkła stało- i zmiennoogniskowe, specjalistyczne (np. do makrofotografii), szeroką gamę szkieł manualnych i ultrajasnych. Każdy znajdzie coś dla siebie, szczególnie, że inni producenci dostosowują potrzeby do swoich klientów, tworząc adaptery odpowiedni już dla bezlusterkowców.

Podsumowując temat odpowiedz sobie na pytanie, jeżeli kiedykolwiek będąc na wakacjach, imprezie czy niezapowiedzianej wycieczce zrezygnowałeś z zabrania ze sobą sprzętu o wadze kilku cegieł, patrzyłeś z zazdrością na tych, którzy uwieczniali chwile małymi kompaktami, a Ty sięgnąłeś w tym momencie po telefon... Zastanów się, ile razy złapałeś się na tym, że coraz więcej zdjęć z podróży i niezapomnianych spotkań wykonujesz telefonem? Telefon komórkowy ma tą zaletę, że zawsze mamy go przy sobie i nie potrzebujemy dodatkowego plecaka. To właśnie uzmysłowiła mi ideologia bezlusterkowców. Przypomniał mi czym jest fotografia, a cały sprzęt spokojnie zmieści mi się w torebce mieszczącej format A4. Lumix G5 stał się użytecznym towarzyszem mojego życia fotograficznego, a nie ciężarem. Stał się moim skarbem, który daje mi codzienną przyjemność.


Zbiór fenomenalnych zdjęć, dla zainteresowanych znajduję się pod tym linkiem KLIK
Swoich nie bedę tutaj dublować, bo wszystkie od początku sierpnia są wykonywane Lumixem G5. Zestaw kupiłam z podstawowym kitem 14-42mm w cenie 2349zł. Owszem mam zamiar zakupić coś z większym zoomem i do makro, ale obecnie wystarcza mi podstawowy kit w zupełności. Nie ukrywam, ze najpierw planuję zakup zdalnego pilota oraz lampy pierścieniowej.

I muszę się Wam przyznać, spełniłam swoje marzenie, otóż to o Lumixie marzyłam jako nastolatka. Z poślizgiem co prawda, wreszcie czuję się szczęśliwa i zadowolona ze swojego sprzętu. Nie mówię nie lustrzankom, ale jeśli stać mnie tylko na jeden sprzęt to uznaję swój wybór za słuszny. Seria G wystarczająco spełnia moje potrzeby, pozwala na kreatywną pracę z obrazem.

Mam nadzieję, ze nie zanudziłam i zniesmaczyłam swoim podejście do fotografii. Być może są inni zadowoleni użytkownicy z bezlusterkowców? Chętnie posłucham waszego zdania na temat swojego sprzętu oraz tego czym się kierujecie zakupując nowy? ;)